Externe competitie

Verdorie weer verloren! Dit keer was HMC Den Bosch de gelukkige. Zij voeren momenteel de ranglijst in klasse 1B aan. Maar ook nu waren we niet volledig kansloos. De spelers gingen tot het gaatje; tot laat in de middag waren alle partijen nog aan de gang. Een enkele partij duurde zelfs zo lang, dat het personeel van de Biechten de lichten in de zaal begon te doven …

Voor ons begon de wedstrijddag vroeg afgelopen zaterdag. De teamleider had er met klem op gewezen dat de schaakklokken in de Bossche regio om stipt 12.00u—een uur eerder dan normaal—zouden worden ingeschakeld. U begrijpt de woestheid van ondergetekende toen hij om 11.40u gebeld werd door teamgenoot Maurits met de volgende boodschap:

Maurits: “Ik sta al tien minuten op Maxim te wachten en die komt maar niet.” [Het gezelschap moest uit Rotterdam komen.]
Teamleider: “Maurits. We beginnen vandaag om twaalf uur.”
Maurits: “Om één uur toch zeker? O, f* …”
TL: (…)
Maurits: “Ben jij er al dan? Zijn er broodjes?”
TL: “Ja. Weet ik veel. Schiet nou maar op…!”
Maurits: “Oké, nou, rustig maar hoor. Zien we je zo. Hooooooooi.”

Vertoornd besluit ik terstond die andere flapdrol met een M, Maxim, uit zijn bed—of desnoods dat van een minnares—te bellen. Neemt ‘ie niet op!

Terwijl ik nog met de zelfontsluitende OV-fiets stond te klooien werd ik door de vermeende dader teruggebeld.

Maxim: “Yo man. Uhh, Maurits neemt je in de maling. We staan nu koffie te bestellen.”
TL: *lacht van opluchting* “Vuile ratten! Jullie hadden me te pakken. Bestel ook voor mij!”

En toen haastte ik me naar de speellocatie, want ik moest mijn fiets nog langs het flanerende volk op de drukke Bossche zaterdagmarkt manoeuvreren om uiteindelijk in de Biechten te komen. Het zorghuis en cultureel centrum ligt in het nabijgelegen Rosmalen en roept voor menig Spijkenisser teamgenoot warme gevoelens op. Daar werden in de ruime Rembrandtzaal achterin het gebouw ook de partijen voor het JCC verschaakt—de Jeugd Clubcompetitie.

Warme gevoelens riep het ook op voor Job, die vandaag op bord 6 met zwart zijn eerste volle punt scoorde ten koste van Alexei Dugarov. Met die naam ben je minstens IM, te meer omdat de beste man geen Nederlands sprak én een sweater van het kandidatentoernooi in 2016 aan had. In de loop van de partij kwam Job erachter dat hij waarschijnlijk toch niet met een professional te maken had. Bovendien had Job hier nota bene het jeugdclubkampioenschap in de C-categorie binnengesleept!

Na een wat rommelige opening grijpt Job zijn kans om van de miscommunicatie tussen de witte stukken gebruik te maken.

Wit heeft zojuist de zet 15.Le3-d4 gespeeld. Een blunder. Hoe maakt zwart daar misbruik van?

Zo won Job een zuivere pion. Het vervolg speelde hij als een Russische meester uit: af en toe een zet herhalen om tijd op de klok te winnen, langzame zetjes om zijn stelling te verbeteren en vervolgens een vrijpion promoveren.

Hoewel ikzelf (Daniël) ook warme gevoelens voor de Biechten koester, vertaalde dat zich zaterdag niet naar een punt. Misschien speelde de Sinterklaasviering voor vijfjarige Pieten en Pietelienen me daarbij parten. Hoe dan ook kwam ik op bord 2 uit tegen IM Jeroen Bosch die, ondanks zijn welhaast adellijke naam voor Bosschenaren, net als ikzelf in Nijmegen woont. Wellicht dat de nuchtere schaker Oeteldonk wilde ontvluchten voor de sereniteit van Havanna aan de Waal. Er kwam direct een scherpe stelling op het bord, waarbij beide spelers op eieren liepen om het stellingsevenwicht niet te laten omslaan.

Toch sloeg het dan uiteindelijk de kant van de meer ervaren speler op. Daniël kende de ideeën vanuit de opening enigszins, maar begon toch achter de feiten aan te lopen.

Zwart heeft veel ruimte gepakt op de koningsvleugel, maar wit heeft de positie van de zwartveldige loper veiliggesteld. Meestal combineert zwart de uitbreiding op de koningsvleugel met een paardmanoeuvre waardoor hij het paard voor de loper kan ruilen. In deze partij kreeg ik dat echter niet gedaan en besloot hier radicaal tot 12…e7-e5?! Maar na 13.dxe6 Lxe6 heeft wit een tactisch grapje.

Wit speelt en wint materiaal.

Bosch greep zijn kans hier niet, zodat er weer een fase van wederzijds manoeuvreren intrad.

Door de laatste zet van wit, 24.Pd2-c4, werd ik pijnlijk met mijn neus op de feiten gedrukt. Het paard had een heel mooie uitvalsbasis gevonden om de semi-zwakke pion op d6 aan te vallen. Met …b6-b5 zou ik het paard op a5 toelaten, en daarmee op c6. Een doorn in mijn zij! Daarom speelde ik 24…Tf7 met remiseaanbod. Een dubieuze zet, temeer omdat mijn tegenstander door dat slappe aanbod wel doorhad dat ik moeite had de juiste zetten te vinden. Niet gek met nu al minder dan tien minuten op mijn klok. Ik had beter met 24…f5-f4 de hangende pionnen in beweging kunnen brengen. De zet 25.Le4 vond ik onterecht wat te vervelend. Mijn paarden komen immers wel in beweging en de pion op f4 staat redelijk stevig en hindert aldaar de zwartveldige loper van wit.

Ik geef het vervolg van de partij zonder commentaar, maar de laatste zet verdient het nagespeeld te worden:

Het lijkt er haast op dat zwart hier tegenspel krijgt. Haast, want het bleef bij die ene zet die ik na tijdcontrole nog heb mogen uitvoeren. Wit bracht hier namelijk de genadeklap. Ziet u wat hij hier speelde?

Speel hier het laatste deel van de partij na:

Joey op bord 7 had ook warme gevoelens voor de Biechten. Niet vanwege een overactieve CV-ketel of het JCC, maar vanwege het NK Snelschaken voor Clubteams dat er ook regelmatig georganiseerd werd. Hij heugt zich vrolijk hoe hij er in de eerste ronde afgesloopt werd door vluggerkoning Manuel Bosboom. Dit keer geen grof misbruik: Joey’s opening werd vernuftig onschadelijk gemaakt, maar verder werd het nooit echt interessant. Joey:

“Na een zetje of 15 stond er een gelijkwaardig eindspel op het bord waarin het voor beide moeilijk was iets te bereiken. Na wat schermutselingen was de vrede dan ook na 27 zetten al getekend.”

Fabian op bord 8 was niet echt te spreken over zijn partij. Ik betwijfel of hij ooit warme gevoelens voor het gebouw zal ontwikkelen. Hij zegt het volgende over zijn partij:

“Vanaf zet 18 van zwart foutenfestival van beide partijen waarbij wit meestal goed tot gewonnen stond. Op zet 31 krijg ik een cadeautje van mijn tegenstander. Ik dacht dat 31…Dc6 goed genoeg was en had niet verder gekeken.”

Om welk moment gaat het? Het volgende.

Zwart speelt en wint.

“Een terechte overwinning voor mijn tegenstander, overigens,” verzuchtte Fabian nog.

Aan bord 3 had Maurits een bizarre opening tegen IM Jasper Broekmeulen. Binnen de kortste keren stond de zwarte koning op e7 met de loper nog op f8. Een schaakje over de diagonaal h5-e8. Maar de koning stond er veiliger dan Maurits hoopte en ondertussen rukten de zwarte pionnen op de koningsvleugel verder op.

Zegt u het maar. Philidor zou het wel weten: zwart staat goed tot gewonnen vanwege subliem pionnenspel en de doorbraakmogelijkheden die het oplevert. In werkelijkheid is de partij hier nog in balans, maar IM Broekmeulen wist het ruimtevoordeel op de koningsvleugel in zijn voordeel te gebruiken. Zwart won een partij waarin hij nooit echt in gevaar is geweest.

Thijs kwam nooit echt in de partij tegen zijn halve landgenoot Geert Van der Stricht. Waar Van der Stricht in Nederland komt om te schaken, steekt Thijs de Vlaamse grens over om er te studeren. Niet om schaken te studeren, welteverstaan, want Van der Stricht kwam hem hier een lesje geven. De hoop was naar een toreneindspel te ontsnappen dat te keepen was, maar het leek er nooit echt in te zitten.

Ook Maxim trof een jammerlijk lot. Een tragedie in drie delen:

Van een aangenaam voordeeltje…

... naar een gelijk paardeneindspel zonder risico …

... naar een verliezende blunder door slecht rekenwerk. Foei! Terug de schoolbanken in en rekenen, rekenen, rekenen!

Van Semens partij heb ik weinig meegekregen. Hij was als eerste klaar en had volgens mij recht toe, recht aan gewonnen. Toen Fabian ook klaar was, kon hij vlug weer terug naar zijn gezin. Semen doet zijn werk met chirurgische precisie: erin en er weer uit, geen gedraal.

Van Jona verwachten we inmiddels grootse dingen. Maar ook dat hij daar zijn tijd voor nodig heeft. Ook nu won hij een pion, maar kon in de luttele minuten bedenktijd die hem na de openingsfase nog restten geen oplossingen bedenken voor de complicaties die ontstonden. Dat had zijn tegenstander en teamleider van de Bosschenaren, Thomas Mollema, goed bedacht.

En zo bleef alleen ons eerste bord over. Djad heeft leukere middagen gehad in de Biechten, bijvoorbeeld toen hij met Job het kampioenschap JCC binnensleepte. Nu was het een hele lange middag waarin hij het initiatief leek te krijgen, maar vervolgens een eindspel paard tegen toren moest verdedigen. Dat kostte vooral veel geduld. Gelukkig behield hij dat, zélfs toen de medewerkers van de Biechten het allang verloren waren.

Dat was dat dan weer. Omdat je in Rosmalen niet eenvoudig ergens kunt gaan zitten eten en Den Bosch voor ons, verliezers op een druilerige avond, een brug te ver was, zijn we bij de lokale snackbar gaan zitten. De teamleider kon zijn ploeg niet meer overtuigen om achterop de fiets naar de kroeg af te zakken, dus daarvoor was hij op zijn huisgenoten aangewezen. Deze Spijkenisser vond troost boven de rivieren, in een Nijmeegs café, dromend van matchpunten en een glorieuze comeback voor dé underdog van de eerste klasse. Wat niet is kan nog komen…

De uitslag vanaf Netstand: